اینجا...
این دنیا را میگویم...
این مجازستان...
اسمش مجازی ست...
وگرنه...آدمهایش...واقعی هستند...
احساس دارند...فکر دارند...تخیل دارند...
با این وصف...
دختر های خوب ما...که اتفاقا طرفدار سفت و سخت چادر عزیزمان هستند...
(همین اول بگویم بعضی هایشان...که متاسفانه دارند میشوند اکثریت...)
پایشان به این دنیا که میرسد...یادشان میرود...حجاب چه بود و نامحرم که...
فقط میشنود که بانویمان سلام الله علیها از نابینا رو میگرفت و...فقط میشنوند...
یادشان میرود همین نامحرم های این دنیا مصداق همان نابینا میشوند...
که لازم است...رو گرفتن از آنها...
رو گرفتن مجازی یعنی...خیلی چیزها...
این پست باشد برای عکسها...
عکسی که میشود آواتار بعضی ها...
به عینه دیدم...انواع مختلفش را...
اصلا کاری به آرایش و لبخند و رنگ و لعاب این عکسها ندارم...
کاری به سوء استفاده ای که میشود از این عکسها کرد ندارم...
این دنیای مجازی...خیلی ها را توی خودش راه داده...
زن و مرد...
پیرو جوان...
مجرد و متاهل...
از هر صنفی...
حالا نامحرم های این دنیا را سوا کن...بگذار مقابل خودت...مقابل عکس خودت...
اصلا لازم است اجازه بگیرند و عکست را نگاه کنند؟
نـــــــه...بی اجازه...بی آن که بدانی...میتوانند ساعت ها بنشینند...به چهره تو نگاه کنند...
که لبخند دارد...آرایش دارد...اصلا هیچ کدام این ها را که نداشته باشد...چهره تو که هست؟؟؟هان؟؟؟
این درست که آن نامحرم هم نباید بیاید و نگاه کند...
ولی وقتی ما چادری ها...ما وارٍٍٍٍٍٍٍٍثـــــــ ها...توی کوچه و خیابان...از نامحرم رو میگیریم...به این نیت که وظیفه خودمان را انجام داده باشیم...
پس چه میشود پایمان به این دنیا که میرسد...ســـــــــُر میخوریم؟؟؟
چشم همان است و چهره همان...
فرقش چیست؟؟؟
تفاوتی اگر هست در این است که توی خیابان نامحرمی اگر به چهره ات زُل زد...رو میگری و رد میشوی...
اما در این مجازستان...اصلا روحت هم خبردار نمیشود...
که حتی بد و بیراه نثارش کنی...
حرف آخرم...
کلام بانویمان سلام الله علیها...
برای زن بهترین چیز آن است که نامحرمان را نبیند...و نامحرمان هم او را نبینند...
والسلام...